Proverb | Meaning |
જે કોદરે કાળ ઊતર્યાં તે કોદરે મીણા ચઢ્યા | બીજાં ધાન મળ્યાં એટલે કોદરા ખાવાથી મીણો ચઢ્યો કે કેફ ચડ્યો, આફરો થયો. |
જે કોદરે કાળ ગયા, તે કોદરા માના લીધા | (બે જાતના કોદરા થાય છે: મીઠા ને માના. માના કોદરા સંભાળથી સાફ કરવા પડે છે.) અન્ન તો સંભાળથી ખાવાનું હતું પણ એમ કરીને જીવન વીતાવ્યું. |
જે ખાય તે સ્વાદ જાણે | ખાય તે જાણે. |
જે ખાય રસાણ, તે જાય મસાણ | (રસાણ જમીનમાંની પોષક પ્રવાહિતા કે રસાયણ) રસાયણ ન પચે. |
જે ગધેડાંની પાસે બેસે, તે લાત મારતાં શીખે | બૂરા સંગે બૂરું બને. |
જે ગયા મરી, તેની ખબર ન આવી ફરી | મર્યા તેમની ફરી ખબર ન આવી. |
જે ગામ જવું નહિ એનો રસ્તો શીદ પૂછવો ? | જે કામ ન કરવું તેની પંચાત ન કરવી. |
જે ગામ જવું નહિ તેની દિશા શી પૂછવી? | બિનજરૂરી ચિંતા ન કરવી. |
જે ગામમાં જવું નહિ, તે ગામની વાટ શીદ પૂછવી? | જે બાબતમાં અરુચિ હોય તેનું નામ પણ ન ગમે. |
જે ગામમાં જવું નહિ, તે ગામનું નામ શીદ પૂછવું? | જે બાબતમાં અરુચિ હોય તેનું નામ પણ ન ગમે. |
જે ગામમાં રોજ ધાડ, તે ગામમાં કેમ વસાય? | રોજ ચોરી થતી હોય તે ગામમાં ન વસાય. |
જે ગામમાં વણિક નહિ ત્યાં રાતવાસો નહિ વણિક વિનાના ગામમાં રાત ન ગાળવી | જે ગામ જવું નહિ તેનો માર્ગ શીદ પૂછવો? |
જે ઘર નાર કુનાર, જનમારો હાર્યા, નહિ દિયો ગૌકા દાન, પીપલકો વાહરિયા | ગોદાન ન કર્યું હોય અને પીપળાની પૂજા વીસર્યા હોય ત્યાં કુભારજા (કુનાર) હોય. |
જે ઘર નાર સુનાર, જનમારો જીત્યા, દિયો ગૌકા દાન, પીપલકો પોષિયા | ગાયોનાં દાન દીધાં હોય, પીપળા પૂજ્યા હોય એને ઘેર સદ્ગુણી ગૃહિણી હોય. |
જે ઘરની કૂતરી નહિ પામે તે ઘરની દીકરી પામે | એક ધણી એક ઘરની કૂતરી મેળવવાને લાયક હોતો નથી તે જ ધણી તે ઘરની દીકરી સાથે પરણે છે એવો પણ સંજોગ બને છે. |
આડા ઊભાં ગોઠવાયેલા શબ્દોમાંથી સાચો શબ્દ શોધતી ગુજરાતી ભાષાની ઓનલાઇન રમાતી પ્રથમ રમત એટલે વર્ડ સર્ચ.
કહેવતના આડા અવળાં ગોઠવાયેલા શબ્દોને યોગ્ય ક્રમમાં ગોઠવી સાચી કહેવત અને તેનો અર્થ જણાવતી રમત એટલે જંબલ ફંબલ
મગજને કસરત કરાવતી અને જોડકાં જોડો પદ્ધતિ દ્વારા શબ્દ અને અર્થ કે સમાનાર્થીને જોડતી એક રસપ્રદ રમત એટલે ક્વિક ક્વિઝ.