જોજો રે મોટાના બોલ, ઊજડ ખેડે બાજ્યું ઢોલ,
અંધ અંધ અંધારે મળ્યા, જ્યમ તલમાં કોદરા ભળ્યા;
ન થાયે ઘેંસ કે ન થાય ઘાણી, કહે અખો એ વાત અમે જાણી.

એક એવી માછલી
દરિયાથી કંટાળી, દરિયાથી ત્રાસી

જેને પિયુ મળવાનો પ્રેમ હોય તે,
આવો દેશ અમારે જો;

પત્રો જૂના અણમૂલ ખજાનો ગણી સાચવેલા,
પાને પાને ઊકલતી કશી લાગણીની ગડીઓ !

એક મૂરખને એવી ટેવ (રમણલાલ વસંતલાલ દેસાઈ) એક મૂરખને એવી ટેવ, પથ્થર એટલા પૂજે દેવ.બીજો મૂરખ ભેગો થયો, પથ્થર મૂર્તિ તોડી રહ્યો. છરી કટારીનું બહુ જોર, તોર તુમાખી ભારે શોર.તિલક કરતાં ત્રેપન વહ્યાં, ત્રેપનમાંથી ત્રણસેં થયાં. હજાર વર્ષો ભેગાં રહ્યાં, એ સઘળાં અંધારે ગયાં.સામેસામા બેઠાં ઘૂડ, જ્યાં જોઈએ ત્યાં કૂડેકૂડ. વીર બન્યા જાણે એ મલ્લ, તીરતમંચા […]

પુરી એક અંધેરી ને ગંડુ રાજા, ટકે શેર ભાજી ટકે શેર ખાજા;
બધી ચીજ વેચાય ત્યાં ભાવ એકે, કદી સારી બૂરી ન વેચે વિવેકે.

મેદની વીખરાય;
ને આ વૃદ્ધ જેની કાય

ભમ્યો તીર્થે તીર્થે, ધરી ઉર મનીષા દરશની,
પુરી, કાશી, કાંચી, અવધ, મથુરા ને અવર સૌ

‘અરે ભોળા સ્વામી ! પ્રથમથી જ હું જાણતી હતી,
ઠગાવાના છો જી જલધિમથને વ્હેંચણી મહીં.

‘તમારી જાતનો આપો તમે જાતે પરિચય.’
તમારું વાક્ય એ વાંચી મને આશ્ચર્ય ઊપજે;

સખી રે, મેં કૌતુક દીઠું,
સાધુ સરોવર ઝીલતા રે,

જેને પિયુ મળવાનો પ્રેમ હોય તે,
આવો દેશ અમારે જો;