હું બોલી તો ઘણુ, તે સાંભળ્યુ હતુ ખરુ? મેં કયેાઁ હતો પ્રેમ, અને તુ પુછે છે તને કશુક થયુ છે કે કેમ? હું હતી તો તારા સામે, પણ તુ જોઇ ના શક્યો મારા સામે, કારણ કે, મેં કયેાઁ હતો પ્રેમ એ તને તો ખબર જ નથી , પણ કેમ?

મેં વિચાર્યું આમ ને તેમ, ના કરી શકાય? ને કરી શકાય, તો બીજું શું શું કરી શકાય? જો સરખી માવજત કરવામાં આવે, તો શું કોઈનાં પગલાનું દેવાલય ના કરી શકાય? ને એ દેવાલયની સામે એક પીપળો વાવી, એના ફરતે ચોરો બનાવી, એના પર થોડા ભાભલાઓને બેસાડી, ને પછી એ ભાભલાઓની સભામાં ભંગાણ ના પાડી શકાય? […]

ખબરનથીપડતી, એનેમાંકહુંકેમાતૃભાષા; કારણકેમનેમારીમાતૃભાષામારાદેશજેવીલાગેછે.! જયારેજયારેએવુંલાગેકેહુંએનેખુબજસારીરીતેજાણુંછું, તેવાદરેકક્ષણપરકંઈકનવીજવિવિધતાનોપરિચયથાયછે, જાણેકેએમાંએકઅલગજધરોહરહોય.! ખબરનથીપડતી, કેહુંચાલ્યોતોહઈશ, પણક્યારેય ‘હેંડ્યો’કેમનથી!; પાણીપીધુંહશે , પણ ‘પોની’કેમનથીપીધું!, વાદળોવરસતાજોયાછે, પણ ‘વાદલડી’વરસતાકેમનથીજોઈ! અગણિતવારસવારપડતાંજોઈછે, પણક્યારેય ‘પરોઢિયું’ કેમનથીનિહાળ્યું! મારાહૃદયનીઅંદરઝાંખવાનોપ્રયાસતોકર્યોછે; પણક્યારેય ‘મનનીમાલીપા’જોવાનોપ્રયત્નકેમનથીકર્યો!; આવીજરીતેઘણુંબધુંકર્યુંછે, પણ ‘હંધુંય’કેમનથીકર્યું.! કહેવાયછેકે, બારગામેબોલીબદલાયછે; પણમજાનીવાતતોએછે, કેઆકહેવતપણબારગામેઅલગઅલગઢબમાંબોલાયછે; એવીજરીતેજેવીરીતેમાણસનીમાતૃભાષાઅલગઅલગહોયછે, પણદરેકનીમાનીમમતાતોએકસરખીજહોય. મનેતોલાગેછેકેમારીમાતૃભાષાજોડેહેતનુંએવુંબંધાણ છેજેમનેરોજઅલગપ્રતીતિકરાવેછે, એજચાલતીશ્રુષ્ટિમાંનવુંજીવનજીવતાશીખવાડેછે.! ખરેખરખબરનથીપડતી, એનેમાંકહુંકેમાતૃભાષા; કારણકેમનેમારીમાતૃભાષામારાદેશજેવીલાગેછે.!

આળસ આવે છે કે આ સમય વીતી જવાનો ભય? આજે જયારે બહાર જતા મનુષ્ય ગભરાય છે. અને ત્યારે તેને બાંધેલા પ્રાણીઓ ની સ્તિથી સમજાય છે! આજે જયારે એકમેક થી દૂર રહેવાનો મૌકો અપાય છે. અને ત્યારે તેને સમાજ નો અર્થ સમજાય છે! આજે જયારે એજ રમતો ફરી થી રમાય છે. અને ત્યારે તેને બાળપણ નો […]

“હવેતોલડીલેવુંછે …..” હવેતોલડીલેવુંછેજંગલનારાજાસાવજનીજસામેહાથીનીજેમ.. કેવાઘ, દિપડાનોતોભયજનારહેકૂતરાબિલાડીનીજેમ…. હવેતોપચાવીલેવુંછેદરેકમુસીબતોનુંઝેરનીલકંઠનીજેમ, કેપચાવીશકીએરોજડંખદેતાવિઘ્નસંતોષીમાણસોનુંઝેરપાણીનીજેમ… – ચેતનકુમારચૌહાણ. This poetry is dedicated to a poisonous person of society who enjoy spreading hates and destroy peace of others by their words and acts. આકવિતાસમાજનાએવાઝેરીવ્યક્તિઓનેસમર્પિતછેજેઓતેમનાશબ્દોઅનેકાર્યોદ્વારાનફરતફેલાવવાનોઆનંદમાણેછેઅનેબીજાનીશાંતિનોનાશકરેછે.

किसीदोस्तनेमुझसेपूछा, क्याहैतुम्हारीआरज़ू, क्याकुछबननेकीयाफिरक्याकुछपानेकी?, मैंनेकहामेरीतोहसरतऔरआरज़ूनाकुछबननेकीनाहीकुछपानेकी, बसएकहीमन्नतहैदिलकी , मिलेथेजोकभीमुजे, उसेएकबारफिरमिलपानेकी… भलेहीबातवहीसेरुकजाए, जहासेरुकीहुईथी, परबातउतनीतोबनपायेग़लतहुआथाजोमुझसे, उसकोकोसहीकरपानेकी…. जानताहूमैकीसमयजोखुदकेलियेरुकतानहीं, मेरेलियेकैसेथमजाएगा, मेरेतोदिलकीबसआरज़ूसमयकेकुछपल,फिरसेउनकेलिएजीपानेकी – चेतनकुमारचौहान This poetry is dedicated to a special person she came in my life once and remain in my heart forever. However, there is not contact with the person since decades but my heart remembers memorise the person in […]

એકસંબંઘએવોકેજેનુંકોઈનામનહોય…. એકસંબંધએવોકેજેનુંકોઈનામનહોય, એકપ્રેમએવોકેજેનીક્ષિતિજપારપણસીમાનહોય. મિત્રતોજાણીએકેમંજીલતરફલઈજતોકોઈરાહબરહોય, પણએકવ્યક્તિએવીજેમારેમનજાણેખુદએજમંજીલહોય. ગુરુતોજાણીએકેસમુદ્રમાંવહેતાવહાણનીકોઈશઢહોય, પણએકવ્યક્તિએવીજેમારેમનજાણેજીવનરૂપીઅપારસમુદ્રજહોય. બહેનતોજાણીએભાઈનેમનજાણેજીવનભરનોસ્નેહસંબંધહોય, પણએકવ્યક્તિએવીજેમારેમનજાણેબારેમાસવરસતોસ્નેહનોવરસાદજહોય. પ્રિયતમાતોજાણીએજાણેપ્રેમીનાહૃદયનોધબકારહોય, પણએકવ્યક્તિએવીજેમારેમનહૃદયનેધબકાવતોજાણેપ્રાણવાયુજહોય. લગ્નએતોજાણીએકેબેશરીરનાઆત્માનુંજોડાણહોય, પણએકવ્યક્તિએવીજેનોનેમારોજાણેઆત્માજએકહોય. યુવાનીતોજાણીએજાણેદરેકનાજીવનઋતુનીવસંતહોય, પણએકવ્યક્તિએવીજેમારેમનમારુંસુવર્ણબાળપણહોય. ઓળખેતનેનકોઈ ‘ચેતન’ ,જોતારુંકોઈનામજનહોય, પણએકસબંધએવોમારેમનજાણેએજમારીઓળખાણહોય. – ચેતનકુમારચૌહાણ…… This poetry is dedicated to a person who becomes a part of my life journey during childhood without any society defined relationship name but tought me real values of all kind of relationship by […]

હું આશ છું , હું શ્વાસ છું ધરા પરનો ઉજવાસ છું હું રીત , પ્રીત અને ચિત્તથી સંસારનો આધાર છું. હું તાલ છું , હું લય છું સાંત સુરોના અનોખો અહેસાસ છુંહું રાગ , પ્રાસ અને સાઝનો સંગીત શાસ્ત્રનાદ છું. હું ડાળ છું , હું પાન છું અસંખ્ય ઔષધિઓનો અતુલ્ય ભંડાર છું હું છાલ , […]

સમયની વાગી એક ટકોર, કહ્યું: હવે તો કર નજર લક્ષ્યની કોર. વીતી ગયા દિવસ અને રાત પૂછ્યું છે પોતાને? ક્યાં છે તારી ઓળખાણ ? હું તો ચાલ્યો મારી ચાલ, આવી તારા જીવનમાં તડકી ને છાંવ જયારે ચાલ્યો ના મારી સંગાથ, બેસી ગયો માનીને હાર. પૂછ તું અંતરમનને એક વાત, ક્યાં રહી ગઈ તારામાં કચાશ? પોતાના […]

આ દુનિયાની એક રસમ નિરાળી, હું જુદો તું સાવ અલગ, તું તારું જો હું મારું જોવ. આપણા બન્નેની ભાત અલગ, તું સમજે હું પણ સમજુ, આમ છતાં વિચાર અલગ તું સીધો છે હું પણ સીધો તો ય આપણા શ્વાસ અલગ તું ચાહે હું પણ ચાહું તો ય આપણી ચાહ અલગ તું માનવ છે હું પણ […]

ઘરથી નીકળી શાળાએ જતાં, મા-બાપને નમન કરીએ, શાળામાં જઈ ભણતા પહેલાં, ગુરુજીને વંદન કરીએ, બે કર જોડી મા શારદાની, શાંતિથી પ્રાર્થના કરીએ, પછી લાઈનસર રૂમમાં જઈને, અભ્યાસમાં જ ધ્યાન ધરીએ, રિસેસનાં સમયમાં નાસ્તો કરી, થોડી વાર આરામ કરીએ, શાળામાં શિખેલ પાઠનું, ઘરે જઈ ચિંતન કરીએ

જ્યારે આંખો ખૂલી માતાનાં ખોળામાં, પહેલો શબ્દ સાંભળ્યો તે ‘નસીબ’. જ્યારે આવ્યો શાળાનાં તે પ્રાંગણમાં, સફળતા અને નિષ્ફળતા માટે જવાબદાર તે ‘નસીબ’. જ્યારે મૂક્યો પગ ધબકતાં હૈયે યુવાનીમાં, પ્રિયપાત્રને શોધવા માટેનો આધાર તે ‘નસીબ’. જ્યારે પુખ્તતાની એ ભરપૂર હાડમારીમાં, જીવન જીવવાની સાચી રીત શીખવનાર તે ‘નસીબ’. જ્યારે વૃદ્ધાવસ્થાની એ લાચાર આંખોમાં, કોઈ એક આશા સાથે […]